Op de heenweg even in Heenweg gestopt.
Zit ik laatst op de Catalaanse wereldkaart uit 1375, een werkelijk hoogstaand stukje cartografie voor die tijd, zie ik daar gewoon Gravensande staan….. Een willekeurigheid is geboren.
Laat het een jaar of 50 geleden zijn dat ik daar voor het laatst was. Dat was in de tijd dat mijn vader (aka Wim) half dat dorp heeft gebouwd (in mijn beleving heeft hij daar minstens een decennium gebouwvakt). Jeugdherinneringen zonder specifieke herinnering.
Maar hoho, lees ik daar nou dorp? Het heeft inderdaad dorpse trekken, maar dit jaar vieren ze 777 jaar stadsrechten (de oplettende lezer rekent snel naar het jaar 1246 A.D.)
Ondanks deze dorpse eigenschappen hebben ze toch een echt P-route rond het centrum. Dat dan weer wel. Verder lekker keuterig. Maar er valt geen flikker te beleven; het museum is gesloten, de kerk niet open en zelf de begraafplaats (normaal een rust- en inspiratiepunt tijdens mijn gereis) biedt geen soelaas.
En dat allemaal op de dag van de (plant)aardige melk
“Wanneer in ‘s-Gravenzande, doe zoals de Gravenzanders doen”
Dus ik ga naar het strand. Heerlijk voetjegebadderd in den Noordzee. Vervolgens in een strandstoel geploft. Zit ik daar in noordwestelijke richting te mijmeren…..
 |  |
…. strijkt mij een geografische toevalligheid. Op dit moment zit ik in één lijn met vrouw (Zwijndrecht), dochter (Fort William) en zoon (Reykjavik) en dat op een hemelbrede lijn van 2050 kilometer! Dit vervult mij met intens geluk. (een kinderhand is snel gevuld)
Heerlijk in het zonnetje gelezen en afgesloten met Fish & Chips en een Badgast van Kompaan
Het is tenslotte de 22e!